Гудкі і калёс перазвон, –
Памалу цягнік пад’язджае.
Абмыла вячэрні перон
І песня, і мова чужая.

І ўсё іх дзівіла у нас:
І беднасць зямлі,
І багацце,
Палёў хараство,
І вясна,
І нашы лазовыя лапці.

Чуваць быў начлежны напеў…
Праплакаў кулік над папарам.
Хтось “Мацюся” хрыпла запеў
Пад струны гавайскай гітары.

На захад ідуць цягнікі –
Лён,
Жыта,
Сасна і бяроза…

Гляджу і гляджу з-пад рукі,
Як наша юнацтва вывозяць.

Максім Танк